Sevmek arabesk şarkılardaki kadar ucuz/ bayağı olmasa gerek. Eğitim adı verilen kavramın tıpkı kolay olmadığı gibi.. Kişiyi adem eden, peşine safi eden eğitimin türlü metotları içinde bu işin bilimsel ve ilmî otoritelerinin ortak kanısı temelinde sevgi olmasıdır.

En tutulan eğitim metodu yaşayarak öğrenme olup, sevmeden ve pişmeden geçiyor. İnancımızın sevgiye verdiği önemi geri dönüp bir kez daha hatırlarsak "kişinin sevdiği ile beraber olması" hadisi ve "Allah için sevme ve buğzetmenin" kıymeti biraz daha konuyu açıklayıcı oluyor.

Allah'ın evi olan kabeyle eş tutulan gönül evine paldır küldür herkesi alamıyor şuurlu insan. Rahmetullahi Aleyh Gavs-ı Saniyi muntesibi olan olmayan birçok seven insanla karşılaştık, rütbe arttıkça sevdirme yelpazesi genisliyordu, onu seveni görünce ondan bir parça olarak insan mutlu oluyordu. Sevmek için karşıdaki büyük zatın sizi sevmesi gerekiyor. Onları sevme mahareti çalışmakla kazanılır mı bilmem? Lakin onların sizi sevdiği ölçüde sevebiliyorsunuz. Şimdilerde yerine postnisin olan evlâd-ı kâinat-ı resullahı sevebilme bahtiyarlığına ulaşabilsek ne mutlu bize. Önce öğreneceğiz.

Severek yol aldırılar, kapıdan girersin, muhibbani severek başlarsın, seni onunla onu seninle yetiştirirler mertebe mertebe aşkı daha büyük olanı severek, onu sevmeyi ve ulaşabilirsek onun sevdiğini sevmeye doğru. Gözün gördüğü değil gönlün ruhun gördüğünü sevmesi. Daha gidecek çok yolumuz var, güzel yârim şarkısını besteleyen bi haber olsa da "Sanat Allah'ı aramakmış gerisi çelik çomakmış" diyen üstadın yolu da bu yoldu; Sevgi yolu...