Sabahleyin kalktığında anneciğim, “ben gömlek ve pantolonun dışında çocuk kıyafetleri de satıyorum bugün gelsen kardeşlerime ve sana Bayramlık alsan ben çok yoruluyorum unun için getiremiyorum” dedi.

Gâvur baban, “kapıdan dışarıya çıkmama izin vermiyor nasıl geleyim oğlum” dedi.

“Anneciğim bir şekilde gel ayakkabı falanda alırsın” dedi.

Saat üç sıralarında tam Maraş’ın kavurucu güneşi insanın tepesini deldiği zamanlardı Makbule Hanım iki çocuğunun elinden tutup gelmişti.

Hasan çok sevinmişti, Mehmet Amca diye seslendi. “Annem ve kardeşlerim beğendiklerini alsınlar” dedi.

Makbule hanım, kendisine ve Çocuklara bayramlık almıştı, Hasan’ın yanına gelerek “oğlum babana bir gömlek alsak mı?” Dedi.

“Babama gömlek, kendine ve kardeşlerime ayakkabı al sana para vereyim” dedi.

Makbule Hanım, “oğlum ustan ne der?”

Merak etme anneciğim “bu gördüğün mallar da parada benim sen gönlünce harca” dedi Hasan.

Akşam hesap verirken anneme şu kadar para verdim haberin olsun Mehmet Amca dedi.

Mehmet Bey, “Bayrama iki gün kaldı yarın senin Kurbanlığı alalım eve götür” dedi.

Hasan, eve varınca Kurbanlık müjdesini annesine verdi Makbule Hanım o kadar mutlu olmuştu ki.

Öbür gün öğleyin kurbanlık gelmişti hemen bir motosikletin sandığına keçiyi koydu biraz da ot almıştı eve götürüp “anneciğim Kurbanlığımızı getirdim dedi sevinçle.”

Kardeşleri hemen keçiyi sevmeye başlamışlardı bile. “Ben gidiyorum deyip aynı motosiklete binip işine gitti.”

Hasan, artık Bayramın yaklaşması ile çok daha fazla satış yapıyordu, mahalleden iki arkadaşı da ücret karşılığında ona yardımcı oluyordu, aynı saatte işi bırakıp tezgâhını toplayıp evin yolunu tuttu, eve varınca kendisini yatağın üstüne atı verdi.

Sabahleyin kalkınca annesinin ve kardeşlerinin yüzlerinde şişlikler ve morartılar vardı!

“Size ne oldu diye sordu? Annesi ağlamaya başlamıştı, Hasan anne size ne oldu diye sordu?”

Kardeşi Ahmet, o adam keçimizi götürmesin diye çok uğraştık ama bizi dövüp yine de götürdü” dedi.

Hasan, “hangi adam?” diye sordu.

Kardeşi Elif, “kim olacak babam denilen adam” dedi.

Makbule hanım, “oğlum baban keçiyi götürdü dedi ağlayarak.”

Anne “nereye götürdü?”

Elif, “satmaya götürdü, keçide, kendisi de daha gelmedi.”

Hasan yıkılmıştı, “ben o keçi için güneşin altında gece gündüz çalışmıştım, ama sizin bu halinize daha çok üzüldüm diyerek evden çıktı.”

Hasan, çok üzgündü annesinin ve kardeşlerinin haline mi acısın! keçinin satıldığına mı? “ağlayarak mağazaya vardı.”

Mehmet Amca, “ben bugün satış yapmayacağım dedi hıçkırıklara boğularak.”

“Ne bu hal, niçin ağlıyorsun?” diye sordu? Mehmet Bey.

“Babam keçimizi satmış annem ve kardeşlerimi dövmüş” diye olan biteni anlattı.

Mehmet Bey, “sana yeni keçi alırım, annen ve kardeşlerin için üzüldüm, haydi işinin başına git” dedi.

Hasan, Mehmet Bey’in sözlerine inanamadı! “Gerçekten yeniden keçi alır mısın?” Diye sordu.

“Alırım ya” dedi Mehmet Bey.

Hasan, “babam yeniden satarsa ne yaparız” dedi.

“Satamaz merak etme sen” dedi Mehmet Bey.

Hasan, sevinç içinde tezgâhını kurup malları üzerine düzledi, öyle iştahlı müşteri çağırıyordu ki, kayıp ettiği en çok sevdiği oyuncağına kavuşmuştu. Aslında Hasan mahallede ki diğer çocuklar gibi keçisini yaymak istiyordu ama onun çalışması gerekiyordu.

İkindi olunca Mehmet Bey yanına geldi “sana dev gibi bir keçi aldım üzerine binersen seni yel gibi uçurur” dedi.

Hasan, “sevinç içinde hani nerde?” diye sordu.

Komşunuz Mustafa Amcanlara bıraktık. “Annenin ve kardeşlerinin haberi var yarın, Mustafa Amcan ilk sizin kurbanınızı kesecek” dedi.

O akşam gece geç saatte kadar iş olmuştu, Mehmet Bey, Hasan’ı evine Arabası ile bıraktı.

Eve geldiğinde babası evdeydi, bayram tatilinden dolayı iki gün bayramlarda işe gitmiyordu, “nerden geliyorsun bu saatte diye Hasan’a bağırdı.”

Hasan, “ürkek bir şekilde işten geliyorum” dedi.

“Hani kazandığın parayı görelim” dedi babası.

Hasan, uyanık bir çocuktu babasının evde olacağını bildiği için parasını iki ye bölmüştü, az olan parayı çıkarıp aha burada dedi.

Babası hızla eline vurup parayı aldı, ulan bu saate kadar çalışıp bu kadar paramı kazanıyorsun?” dedi.

Hasan. “Kurbanlık almıştım kazandığım paraya” dedi.

“Tamam, yat zıbar” dedi.

Sabahleyin annesi, “Hasan oğlum haydi Bayram namazına kalk” dedi.

Hasan, çok yorgun ve uykusuz olmasına rağmen kalkıp kardeşini de alıp camiye gittiler.

Namaz dönüşü, annesin elini öptüler Bayramını kutladılar, annesi biraz kap kacak ayarlamış “baban uyuyor haydi siz Mustafa Amcanlara gidin Kurbanı kestirip etini alıp gelin” dedi.

Hasan, kardeşleri ile beraber Komşuları Mustafa amcalara gittiler, Mustafa Amca ve karısı Atiye

Teyzenin ellerini öperek Bayramlaştılar.

“Bizim kurbanlık hangisi?” diye sordu Hasan.

“En büyüğü” dedi Mustafa Amca.

Üç kardeş Kurbanlıklarının yanına gidip onu sevdiler.

“Elif, abi bu çok güzel bir keçi bunu kestirmeyelim” dedi.

Ahmet, “evet çok güzel ama babam görmesin bu keçiyi de satar” dedi.

Çocuklar keçileri kesilmesin diye Mustafa Amcaya çok dil döktüler ama keçileri yine de kesilmişti, etleri evlerine taşıdılar.

Anneleri onlara ilk defa bir Kurban Bayramın da erkenden Kebap pişirmişti.

Babaları uyanıp “ne oluyor! bu kadar çok et nereden çıktı” dedi.

Çocuklar ona cevap vermeden kebaplarını yiyorlardı.

“Babaları tekrar sordu? bu kadar çok et nerden geldi?”

“Allah gönderdi diye cevap verdi” Makbule Hanım.

ARKASI YARIN...

ALİ GEMCİ

( Kitabımızın yeni bölümleri her gün saat 10:00'da paylaşılacaktır. )

Diğer Yayınlar: E-KİTAP (maksatmaras.com)

1.Bölüm: Azimli Çocuk 1.Bölüm (maksatmaras.com)