12 Şubat

Türk tarihi, cesaretin, inancın ve kararlılığın altın harflerle yazıldığı zaferlerle doludur. Kahramanmaraş’ın 12 Şubat 1920’de kazandığı kurtuluş zaferi ise bu zaferlerin en anlamlılarından biridir. Bu şehir, özgürlük ve bağımsızlık uğruna sergilediği eşsiz direnişle yalnızca kendi kaderini değil, tüm Anadolu’nun geleceğini aydınlatmış, umut ve ilham kaynağı olmuştur.

Mondros Mütarekesi’nin ardından Maraş, Fransız ve Ermeni lejyonerlerinin işgaline uğradı. Ancak Maraş halkı, esareti asla kabul etmedi. “Maraş bize mezar olmadan düşmana gülzâr olamaz!” diyerek ayağa kalkan bu yürekli insanlar, tüm zorluklara rağmen bağımsızlık ateşini yaktı. Kendi kısıtlı imkanlarıyla, bir milletin özgürlük nağralarını dünyaya duyurdular.

Direnişin kıvılcımı, Sütçü İmam’ın sıktığı ilk kurşunla çakıldı. Bu kurşun, yalnızca bir mücadeleyi değil, aynı zamanda bir milletin onurunu ve kararlılığını simgeliyordu. Silahsız ve imkansızlıklar içinde bile, vatan sevgisiyle dolup taşan yürekler bu savaşa katıldı. Kadın, yaşlı, çocuk demeden herkes bu destanın bir parçası oldu. 22 gün süren bu destansı mücadele sonunda Kahramanmaraş, düşman işgalinden kurtularak özgürlüğüne kavuştu.

Bu eşsiz kahramanlık, Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından “Kahraman” unvanıyla taçlandırıldı. 12 Şubat, yalnızca bir kurtuluş gününden ibaret değil; aynı zamanda bir milletin yeniden doğuşunun, bağımsızlık aşkının ve vatan sevgisinin simgesi haline geldi.

Bugün 12 Şubat’ı anarken, o dönemin ruhunu ve cesaretini bir kez daha hatırlamalıyız. Bağımsızlık aşkının ve vatan sevgisinin asla sönmeyecek birer meşale olduğunu unutmamalıyız. Kahramanmaraş’ın cesur insanlarını saygı, minnet ve gururla anarken, bu kutlu mirası gelecek nesillere aktarmak hepimizin sorumluluğudur.

Ne mutlu “Bu vatan bizim!” diyerek savaşanlara, ne mutlu o ruhu yaşatıp geleceğe taşıyanlara!